'Yo ho, yo ho, wij zijn op Piratenkamp!'

Deze week was een beetje warrig, omdat ik niet echt een ritme had. Tot en met zondag sliep en at ik veel te weinig, had geen zin om te koken (wat normaal bijna nooit het geval is), vergat boodschappen en de was te doen, etc. Oftewel, ik was een beetje uit mijn doen. Hier dan een reisverslag van een nogal rommelige week.

Woensdag was een drukke dag op stage, naast mijn standaard bezigheden ben ik een paar uur bezig geweest om alle spullen voor het kamp te verzamelen en te sorteren. Daarna moest ik snel door naar het politiebureau, want ik moest om 15:00 uur aangifte gaan doen. Toen ik daar aankwam, vroeg de politieman achter het loket waarvoor ik kwam. Toen ik zei dat ik aangifte van diefstal wilde doen en vermeldde dat het maandag was gebeurd, begon die man te lachen en zei: ‘maar het is nu woensdag!’. Ja, duh, dat snapte ik ook wel. Ik zei dat de politieman van maandag had gezegd dat ik woensdag om 15:00 uur aangifte moest doen. De man keek me vreemd aan, vroeg welke politieman dat dan had gezegd. Toen ik dat had gezegd, heeft hij die politieman van maandag gebeld en uiteindelijk kwam het erop neer dat de politieman van maandag nu nog op patrouille was maar dat hij er snel aan zou komen. Ik moest even plaatsnemen in de ‘wachtkamer’ (drie houten stoeltjes…). Dit ‘even’ heeft drie kwartier geduurd, toen kwam de politieman van maandag eraan. Hij was tegen mij erg vriendelijk, maar hij had wel pittige discussies in het Papiaments met zijn collega’s. Uiteraard verstond ik hier niets van, maar het klonk niet echt aardig. Ik kon plaatsnemen áchter het loket, wat ik nogal vreemd vond omdat daar nogal weinig privacy is. Maar goed, ik zat daar dus met mijn rug naar het loket en toen begon de politieman met vragen stellen. Eerst vroeg hij hoe de verdachte eruit zag, toen vroeg hij wat er allemaal gestolen was, hoe dit eruit zag en hoeveel het waard was. Vervolgens vroeg hij wat er precies was gebeurd. Toen ik één zin had gezegd, begon hij als een malle te typen. Dit heeft echt héél lang geduurd, ik wist niet of ik nu al door mocht praten of niet. Op een gegeven moment vond ik dat hij wel erg lang aan het typen was over die ene zin die ik had gezegd. Toen ik zei dat er nog meer gebeurd was, vroeg hij: ‘wat dan?’ Toen ik dat uitgelegd had, zei hij ‘ja, dat heb ik al opgeschreven’. Oké, blijkbaar had hij het allemaal nog precies onthouden. Toen het proces verbaal geprint was, wilde hij het nieten maar de nietjes waren op. Toen hij vervolgens de hele nietmachine in de prullenbak gooide, stond ik wel even raar te kijken. Van binnen moest ik wel lachen, maar ik deed maar of het de normaalste zaak van de wereld was dat je een lege nietmachine weggooit ;) En dat was dan de eerste politiebureau-ervaring van mijn leven. Ik hoop dat het hier, in ieder geval voor mijn tijd op Curaçao, bij blijft! Eenmaal thuis heb ik een simpele maaltijd klaargemaakt. Daarna hebben Bitt en ik mijn matras weer naar mijn eigen kamer gesleept; ik moest er de volgende ochtend mega vroeg uit dus heb ik weer in mijn eigen kamer geslapen zodat mijn wekker niemand anders wakker zou maken. Die nacht was niet echt een pretje, ik ben één keer in paniek wakker geworden maar nadat ik even muziek had geluisterd ben ik toch weer in slaap gevallen.
Om vijf uur stond ik op, want ik moest om half 7 aanwezig zijn bij Camping Brakkeput. Dit kon ik eerst niet vinden, ik stond ergens bij een boswachtershutje toen ik doorhad dat ik toch echt fout zat. Even mijn stagebegeleidster gebeld die de weg heeft uitgelegd, toen heb ik het toch kunnen vinden ;) Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 aanwezig. Ik heb geholpen met de versieringen ophangen en om half acht kwamen de eerste kinderen al. Het Piratenkamp kon beginnen! ’s Ochtends was de hele school aanwezig en werden er in groepjes verschillende spelletjes gespeeld. Ook werd het kamplied ‘Yo ho, yo ho, wij zijn op Piratenkamp’ geoefend. ’s Middags gingen de groepen 1, 2 en 3 naar huis. De bovenbouw ging naar het strand om vlotten te bouwen en de middenbouw bleef op het terrein om schepen te knutselen. Ik heb geholpen met schepen knutselen, het was snikheet en ons schip stortte telkens in, maar het was al met al best grappig om die kinderen zo bezig te zien met masten, vlaggen en ankers maken. ’s Avonds aten we spaghetti en daarna begon het nachtspel. Groepjes kinderen gingen onder begeleiding het bos in. Ik heb samen met een andere stagiaire een groepje begeleid, eigenlijk vond ik het maar niks. Je zag geen hand voor ogen omdat het pikkedonker was. Na dit spel ben ik naar huis gereden, dit was rond 21:30. De hele dag had ik in mijn lange broek (vanwege de vele beesten in het bos) in de hitte rondgelopen. ’s Ochtendsvroeg was iedereen al onwijs bezweet, en dat werd ’s middags en ’s avonds alleen maar erger. Dan komen er ook nog eens twee lagen muggenspul bij waar je onwijs van gaat plakken. Ik heb me serieus nog nooit zo vies gevoeld als die avond. Het was dan ook heerlijk om thuis lekker te douchen :) Direct daarna ben ik naar bed gegaan, ik was echt doodop.
De volgende ochtend ging de wekker alweer om half zes… Om zeven uur was ik op de kamplocatie, waar de kinderen net wakker werden. Samen met de andere stagiaires heb ik eerst de spellen in het bos klaargezet; de vrijdagochtend was immers georganiseerd door de stagiares. Het begon nog te regenen, gelukkig duurde dit maar even. Toen de spellen klaarstonden, was het tijd om te ontbijten. Hierna zijn de spellen van start gegaan. Er waren acht spelonderdelen en zestien teams. Alles liep geheel volgens plan, het was een leuke ochtend met veel waterspelletjes. Na ongeveer twee uur had ieder team alle acht de spellen gespeeld. Met zijn allen zijn we toen weer terug naar ‘boven’ gelopen (naar de slaap- en eetgebouwen), waar nog één keer het kamplied werd gezongen. Iedereen kreeg nog iets lekkers en toen zat het kamp er voor de kinderen op. De kinderen werden vanaf ongeveer 12:00 uur opgehaald, vanaf die tijd zijn alle leerkrachten en stagiaires druk bezig geweest met opruimen :S Altijd een minder leuk klusje, maar het moet nu eenmaal gebeuren. Met twee andere stagiaires heb ik beneden in het bos alles nog een keer nagelopen, daarna heb ik geholpen de versieringen op te ruimen en tot slot heb ik de keuken gepoetst. Toen, rond 13:30 uur, was het eindelijk tijd om te gaan. Iedereen was echt kapot van een super leuk en gezellig kamp. Mijn auto werd nog even volgeladen met spullen die mee terug naar school moesten. Samen met een andere stagiaire ben ik dus nog langs school geweest om die spullen af te zetten, daarna heb ik mijn medestagiaire bij haar thuis afgezet en toen had ik zo’n honger dat ik de McDrive niet kon weerstaan… Thuis heb ik dus eerst in no-time een dosis fastfood weggewerkt. Het weer sloeg toen ineens om en het begon even keihard te regenen. Ik was blij dat we ’s ochtends mooi weer hadden gehad! Na de regen ben ik het zwembad in gesprongen, heerlijk even lekker afkoelen :) ’s Middags heb ik even geskyped en boodschappen gedaan. Daarna ben ik met Iris, haar Nederlandse vriendin en de buurman van haar vriendin uit eten geweest bij Surf & Turf (aan het strand). Helaas viel dit nogal tegen, misschien doordat ik iets had besteld waarvan ik van tevoren niet wist wat het was maar later bleek het nogal naar inktvis te smaken, gatver… Gelukkig was het niet al te duur, maar het was niet echt voor herhaling vatbaar. Daarna heb ik hen allemaal bij het hotel waar zij verblijven afgezet. Toen ik in mijn eentje terugreed naar huis, kwam ik een hele stoet mensen van een politieke partij tegen die midden op straat liepen. Er waren ook auto’s bij en er waren overal vlaggen van die partij. Gelukkig was deze stoet aan de overkant van de straat, zodat ik snel naar huis kon. Ik zou blij zijn als de verkiezingen achter de rug zijn! Nagenoeg iedereen ging ’s avonds naar full moon, een feest dat eens per maand gegeven wordt. De vorige keer was het echt een hele leuke avond bij full moon, maar omdat ik zo kapot was van de hele week weinig slaap en twee dagen kamp had ik besloten om toch maar lekker thuis te blijven zodat ik redelijk op tijd mijn bed in kon. Dit deed ik dan ook.
Zaterdag was ik al om 8 uur wakker. Ik heb even gelezen (dit doe ik hier bijna nooit, dus het is het vermelden wel waard!) en rond 10 uur ontbeten. Toen snel mijn tas ingepakt want ik wilde richting het hotel rijden om Iris en haar twee gasten op te halen. We zouden een dag naar het strand gaan, Cas Abou stond op het programma. Dat is een heel bekend strand waar we gek genoeg nog nooit geweest waren. Het was wel een drama om van mijn parkeerplek af te komen en ik zag de scenario’s van vorige week zich alweer opnieuw afspelen… Vandaag zou namelijk de parkeerplaats vergroot worden, waardoor de helft van de parkeerplaats leeg moest blijven. Ik stond dus langs de weg geparkeerd, maar bij ons loopt de weg redelijk steil. Ik had mijn auto expres met zijn neus naar beneden geparkeerd zodat ik makkelijk weg kon rijden, totdat bleek dat een of andere idioot zijn auto op nog geen dertig centimeter van mijn auto had geparkeerd. Achter me stond ook een auto op niet al te veel afstand. Met veel hellingproef-handelingen, handremmen, uitstappen om te kijken hoeveel ruimte ik nog over had en met een aardig verhoogd cortisolniveau heb ik dan toch mijn auto heelhuids uit de krappe parkeerplek geloodst. Daar was ik toch best trots op! :D Ik heb de drie bij het hotel opgehaald; toen we net op weg waren, zagen we plots allemaal donkere wolken. Het zou toch niet gaan regenen?!? We reden verder en de lucht werd alleen maar grijzer. Op een gegeven moment reden we zo de bui in, het begon kei- en keihard te regenen!! De ruitenwissers van mijn auto konden het niet eens aan. En dan is er hier ook nog eens geen waterafvoer op de wegen, dus overal ontstaan enorme waterstromen, of eerder modderstromen (omdat langs de kant van de weg allemaal dorre grond is). Soms kreeg ik dus ook bij een tegenligger de volle laag en zat heel mijn auto onder het water, zodat ik écht niets meer kon zien. Uiteraard reden we onwijs traag, ten eerste omdat het zicht erg beperkt was en ten tweede omdat de weg spekglad was. Ik schrok me rot toen er opeens een mega-leguaan midden op de weg zat, ik kon hem gelukkig net ontwijken ;) Het bleef maar storten en het idee dat je naar een strand onderweg bent, is dan niet echt aantrekkelijk… Op een gegeven moment begon het ook nog onwijs te onweren, wat het noodweer compleet maakte. Per auto moet je betalen om op het strand te komen. Dus toen ik in de stromende regen mijn raampje moest opendoen om te vragen hoeveel we moesten betalen, kun je wel voorstellen dat mijn auto (inclusief ikzelf) binnen een paar seconden nat werden en toen ik mijn raampje weer moest opendoen om te betalen werd het alleen maar erger. We hadden echt de grootste lol om het feit dat we met dit weer op weg waren naar het strand ;) Het stuk vanaf de doorgaande weg naar het strand bestond uit een onverharde weg, waar je door de regen en de enorme hoeveelheid plassen de kuilen niet goed meer kon zien. Al met al was het een enerverend autoritje van wel 1,5 uur! Toen we bij de parkeerplaats uitstapten, regende het al minder hard. Het was niet druk op het strand (goh, hoe zou dat nou komen…) en iedereen schuilde onder de hutjes. Wij besloten om eerst maar eens iets te eten te bestellen. Ik nam een tosti hawai en een aardbeismoothie. Toen iedereen zijn eten ophad, was het gelukkig eindelijk droog en begon de zon zelfs door te breken ;) Wat een timing!! Dus wij snel een strandbedje gepakt, onszelf geïnstalleerd en toen een duik in zee genomen. Wonder boven wonder was het ’s middags toch nog heerlijk weer, wel met wat bewolking maar de zon was zeker ook aanwezig. Het strand en de zee waren echt super mooi, het water was onwijs helder en voor het eerst ook niet zo diep (bij de meeste stranden hier is het al snel redelijk diep). Rond 17 uur zijn we naar huis gereden, de terugweg ging een stuk sneller dan de heenweg. We zijn direct doorgereden naar een restaurant, de Ribfactory. Hier hebben we overheerlijke spareribs op, en ze waren ook nog eens helemaal niet duur. Dubbel feest dus! Na het eten heb ik de rest bij het hotel afgezet en ben zelf weer naar huis gegaan. Thuis heb ik niet veel bijzonders gedaan, ik ben vroeg gaan slapen.
Zondag heb ik eindelijk eens asociaal uitgeslapen tot kwart voor 11. Dat had ik echt even nodig. Na een ontbijtje heb ik de was gedaan (dat was ook echt nodig…) en mijn kamer gebezemd. Toen kwamen een paar huisgenootjes op het idee om naar de grotten van Hato te gaan, dat leek me ook wel leuk dus ben ik meegegaan. We gingen met zijn zessen rond kwart over één weg en waren er iets voor tweeën. Om twee uur begon de tour; we waren met een groep bestaande uit ongeveer tien mensen. De gids heeft ons rondgeleid door verschillende ‘kamers’. Hij vertelde ook veel over de geschiedenis van de grotten; vroeger schuilde de slaven in de grotten. Ik had helemaal mijn dichte schoenen aangedaan voor het geval we veel moesten klimmen, maar dit viel onwijs mee. Wat wel een lichte tegenvaller was, was dat het nogal warm was in de grot (en vochtig), waardoor je je alsnog te pletter zweette (ik hoopte dat het een grot zou zijn die iets kouder was, omdat het die dag buiten best bewolkt en benauwd was, maar helaas…). Na nog geen half uur was de rondleiding alweer voorbij. We hebben nog de ‘Indian Trail’ bewandeld, wat ons langs diverse Curaçaose bomen leidde. Niet heel spectaculair, maar als je er toch bent kun je maar beter alles bekijken toch? ;) Achteraf nog een ijsje gegeten en toen zijn we weer teruggereden. Ik heb nog een duik in het zwembad genomen en heb toen eindelijk mijn boek uitgelezen. Daarna gekookt en op tijd naar bed gegaan.
En toen… vakantie! Deze had op geen geschikter moment kunnen beginnen ;) Vanaf zondag zat er eindelijk weer een beetje ritme in mijn dag. Maandag was ik er dan ook al vroeg uit, rond acht uur. Ik ben ’s ochtends naar de garage gereden voor de schade aan mijn eigen auto, toen heb ik even geskyped en daarna was het lunchtijd. ’s Middags zou ik een brief voor iemand naar het postkantoor brengen en daarna wilde ik eigenlijk richting strand. Maar omdat ik drie kwartier (!!!) bij het postkantoor heb moeten wachten voor ik de postzegels kreeg, viel mijn plan geheel in duigen. Mijn geduld werd weer eens flink op de proef gesteld, en ik stond er versteld van dat er ondanks de drukte op het postkantoor maar één van de tien balies geopend was… Afin, na de brief eindelijk gepost te hebben, heb ik nog even een rondje langs de souvenirkraampjes gelopen en ben toen maar weer richting huis gegaan. Gelukkig was de zon inmiddels gaan schijnen, het was al twee dagen bewolkt en dat ben ik niet meer gewend (klinkt best verwend trouwens…). Ik heb dan ook heerlijk bij het zwembad in de zon gezeten en ben aan een nieuw boek begonnen. ’s Avonds weer gekookt en verder niet veel bijzonders gedaan.

Eigenlijk wilde ik graag naar Bonaire, maar het meisje waarmee ik zou gaan die vertrekt vroegtijdig richting Nederland… Heel jammer, en daardoor gaat Bonaire dus ook niet door :S Voor de rest van de vakantie staat er nog weinig op de planning, wat ik eigenlijk niet zo erg vind.

Liefs uit Willemstad