Genieten!!

Hallo allemaal,

En er is alweer een week voorbij, nog maar één te gaan!
Bij jullie is er een flink pak sneeuw gevallen en vroor het. De NS heeft, zoals altijd, zijn dienstregeling niet onder controle en dit zal voor veel frustratie hebben gezorgd. Nee, ik dat opzicht kun je maar beter op Curaçao zitten! Hier hebben ze geen treinen, en de bussen hebben hier niet eens een dienstregeling. Maar het kan hier ook best koud zijn hoor... Ongeveer tien dagen geleden is hier de koudste nacht sinds tijden gemeten: 20,6 graden Celsius (koud hè?!). Men is het er nog niet over eens of dit de koudste nacht ooit was, maar ik kan in elk geval zeggen dat ik weinig van deze ‘koude’ nacht heb meegekregen (behalve dan dat ik in plaats van met alleen mijn onderbenen onder het laken tot aan mijn schouders onder m’n lakentje lag). De nachten lijken hier sinds een paar dagen sowieso wel iets minder warm te worden, wat ik een aangename ontwikkeling vind!

Dinsdag was een goede dag op stage. Na stage heb ik thuis snel wat gegeten en ben toen, voor de derde keer in totaal, gereden naar Jan Sofat om een jongetje te begeleiden. Het blijft bizar om in Jan Sofat allemaal villa’s te zien staan, dan lijkt het wel of je niet op Curaçao maar op Ibiza of zo bent. Daar staan echt de meest prachtige paleisjes, compleet met waterval die in een zwembad uitkomt en een grote, brede trap die op de voorkeur uitkomt. Eenmaal thuis had ik direct een skype-sessie, erg leuk!! ’s Middags heb ik verder nog wat dingen voor stage gedaan. ’s Avonds ging ik met drie huisgenoten en het bezoek van een huisgenootje uit eten bij De Heeren, waar elke dinsdag de pasta’s voor de halve prijs zijn. Ik nam penne pasta met kip, ham, kaas, ui en roomsaus: best lekker!! We moesten wel erg lang op ons eten wachten (een uur), maar het overenthousiaste personeel maakte dat wel weer goed. Eenmaal thuis was het al kwart voor tien en tijd om naar bed te gaan.
Om tien voor half zes ging woensdag mijn wekker al… Ik zou namelijk gaan helpen om de Sint en zijn Pieten klaar te maken voor het Sinterklaasfeest op school. Om half zeven was ik op locatie (thuis bij een juffrouw) en ik was verantwoordelijk voor de gehoorszintuigen van de Pieten; ik heb me flink uitgeleefd met wattenstaafjes!! ;) Toen alle drie de Pieten en de Sint gereed waren, hebben we ze per auto afgezet en zijn zelf doorgereden naar school in afwachting van wanneer Sint en zijn Pieten zouden arriveren. Er werd flink gezongen door alle kinderen op het schoolplein. En toen kwamen Sint en de Pieten aan, in een boot achterop een aanhanger. Het verhaal was namelijk dat hij net was wezen duiken, en dat hij daarom een beetje laat was. Zodoende was de duikpiet er ook bij, compleet met duikschoenen, flippers, snorkel, duikfles en duikbril. Op het schoolplein werd een praatje gehouden (één Piet was wel een beetje schunnig…!) en daarna ging de Sint zijn ronde door de klassen. Ik ben bij de Sint en de Pieten gebleven om foto’s te maken en om ondertussen de Pieten er weer fris en gekleurd uit te laten zien. Het was echt een leuke ochtend!! :D Ik mocht de camera van m’n stagebegeleidster gebruiken (zo’n mega-Canon!!) waarmee ik mooie foto’s heb kunnen maken. In vier uur tijd heb ik absurd veel foto’s gemaakt: meer dan duizend… ;) Uiteraard ben ik ook nog even met Sint en de Pieten op de foto geweest. Na alle klassen afgeweest te zijn, was het al weer één uur en heb ik Sint weer afgezet op de locatie waar de ochtend begon. Ik heb nog nooit zo veel voorrang gehad van andere auto’s: ik heb dan ook niet dagelijks een Sint in mijn auto ;) Hij heeft zijn boek het raam uitgestoken en ineens week iedereen voor ons uit, haha! Er werd getoeterd en ‘Hé Sinterklaas! Sinterklaas!’ geroepen. Geniaal! Op die locatie heb ik nog een ‘knuffel’/wangveeg van een Piet gehad, waarna ik heel mijn gezicht schoon kon maken ;) Hij wilde duidelijk revanche nemen voor het feit dat ik ’s ochtends met een wattenstaafje in zijn oor had gezeten… Niet heel onbegrijpelijk! Daarna ben ik nog even terug naar school gegaan om mijn surprise in te pakken. Eenmaal thuis heb ik eerst gegeten, want door de Sint-drukte was dat er die ochtend niet echt van gekomen. Ik wilde eigenlijk naar het strand, maar het was nogal bewolkt dus besloot ik maar om thuis te blijven… ’s Avonds heb ik samen met een stuk of elf huisgenoten wraps gegeten. Sinterklaas kwam nog langs samen met zijn Piet Sanne, erg leuk. En toen: vol verwachting klopt ons hart… Het was tijd om Sinterklaas op Curaçao te vieren! En zoals het hier hoort, zijn we een uur te laat begonnen ;) In het donker (het wordt hier tegenwoordig om half 7 al donker, toen ik hier aankwam was het nog kwart over 7) en bij kaarslicht was het zelfs sfeervol te noemen. Alle surprises/pakjes werden buiten in het midden van een kring stoelen op tafels gezet. Ik was echt heel benieuwd wie mij zou hebben, en had geen idee wie het zou kunnen zijn. Er werd vooraf nog wat Sinterklaasmuziek gedraaid om een beetje in de stemming te komen. Ook waren er pepernoten, taaitaai, gevuld speculaas en chocoladefiguren aanwezig, lekker!! Om 21:00 uur was iedereen compleet en kon het feest beginnen. In ons huis zitten 32 mensen, één huisgenootje was er niet bij maar er waren wel een jongen van Telamonstraat 43 en een meisje dat hier op bezoek is bij. Om de beurt mocht iemand een pakje van de tafel pakken en aan de desbetreffende persoon geven. Ik was al vrij snel aan de beurt (gelukkig) en kreeg een hele leuke rijm en een mooi souvenir! Gelukkig had een aardig huisgenootje mij ;) Iedereen had flink zijn best gedaan, en hoewel rijmen niet verplicht was kreeg iedereen een rijm. Sommigen hadden zelfs nog de creativiteit/tijd gevonden om iets in elkaar te knutselen. Het was een super gezellige avond waarbij we voor het eerst met zo’n grote groep bij elkaar waren (33 in totaal). Het gaf een beetje een basisschool-gevoel om iedereen zo in een kringetje om surprises te zien zitten. Rond 22:30 uur waren we klaar; we hebben voor de gelegenheid nog een groepsfoto gemaakt. Uiteindelijk ben ik woensdag dus toch in de Sinterklaasstemming gekomen ;)
En donderdag op stage stonden ’s ochtends de kerstbomen alweer klaar en hingen de kerstklokken aan de deuren. Wat een abrupte overgang… Het was me in Nederland nooit echt opgevallen dat de meeste kerstliedjes over kou, sneeuw en ijs gaan. Hier viel me dat wel heel duidelijk op; de teksten zijn hier nou niet echt toepasselijk! ’s Middags ben ik met een huisgenootje wezen lunchen bij de Oude Markt, de beste omschrijving is misschien wel een eetschuur. Een enorme rij open keukentjes met daartegenover rijen picknicktafels zorgen voor een gezellig en kneuterig tafereel. De keukens zullen waarschijnlijk niet door welke inspectie dan ook heenkomen, maar het was er erg druk en daaruit maakten we op dat het eten daar wel goed moest zijn. We namen Stoba (runderstoofvlees) met rijst met bonen, gebakken banaan, funchi (een soort rol van maïszetmeel o.i.d.) en sla. Dat is typisch een gerecht van hier en, behalve de funchi, smaakte het erg goed. Nadat we ons buikje flink vol hadden gegeten, hebben we nog een paar winkeltjes in Punda aangedaan. Toen zijn we naar Otrobanda gereden. Onderweg kwamen we in Punda nog een gebouw tegen dat volop werd versierd met kerst-attributen. Wij zijn, als echte toeristen, uitgestapt en hebben een paar foto’s gemaakt. De mannen die nog bezig waren om de versiering op te hangen, moesten er wel om lachen ;) Eenmaal in Otrobanda zijn we naar het Curaçao Museum gegaan. Ik had geen idee waarover het museum zou gaan, maar gezien de naam vond ik dat ik het wel gezien moest hebben. Het bleek een voormalig hospitaal te zijn dat was opgeknapt en was ingericht als een huis van vroeger. Aan de muren hing veel kunst. Na er een uurtje te hebben rondgelopen, hadden we alles wel gezien en zijn we op huis aangegaan. Op de terugweg reden we weer langs het gebouw met kerstversieringen, en dit keer hingen er ook kerstballen in de bomen! Die waren er eerst nog niet. Dus wij zijn daar weer even gestopt en hebben vanuit de auto snel een foto gemaakt van die kerstballen ;) Die mensen die daar werken zullen we denken… Eenmaal thuis heb ik even een duik in het zwembad genomen omdat ik het zo warm had. Toen ben ik een tijdje op bed gaan liggen en heb half gelezen, half geslapen. Op de een of andere manier was ik ineens best moe. ’s Avonds had ik helemaal geen honger; ik zat nog steeds vol van de lunch (dat was ook een heel bord vol). Ik besloot dus om het diner maar over te slaan. Na even buiten gezeten te hebben met huisgenoten, ben ik weer naar m’n kamer gegaan om een lekker rustig avondje te hebben. Toen klopte er een huisgenootje op m’n deur met de vraag of ik mee ging naar de McDonalds. Tsja, ik vind het best moeilijk om daar nee tegen te zeggen… Dus heb ik daar nog 4 kipnuggets en een sundae gehaald (en daarmee heb ik me nog redelijk ingehouden, al zeg ik het zelf!). Uiteindelijk heb ik nog even op mijn kamer gezeten en ben op tijd gaan slapen.
Vrijdag was een goedgevulde dag op stage; ik heb tussen al m’n groepjes kinderen door namelijk geholpen met het voorbereiden van een bruiloft. Een collega ging namelijk trouwen, en aangezien we hier op Curaçao zijn, worden alle voorbereidingen dus op de dag zelf pas geregeld. Om half 2 was ik alweer thuis, en aangezien de zon scheen en aangezien ik nog steeds 4x naar het strand van Cabana moet (ik heb een tienrittenkaart gekocht en die is nog niet op), heb ik lekker in mijn eentje bij Cabana van de zon (of eerder: schaduw, in de zon vind ik het erg warm…) genoten. Om vijf uur ging ik weer op huis aan, want ik zou een huisgenootje naar de voetbal brengen. Het was de finale van de competitie, en die werd een redelijk stuk rijden bij ons vandaan gespeeld. Nadat ik eerst 70 minuten heb moeten wachten voordat de wedstrijd uiteindelijk begon, mocht ik vervolgens niet bij m’n huisgenootje zitten (die wissel stond), wat de vorige keer wel mocht. Zodoende ben ik ergens een halve mijl van het speelveld gaan zitten op het gras. Er gingen steeds meer mensen voor me staan en op een gegeven moment zag ik helemaal niets meer. Fijn… Toen m’n huisgenootje in het veld stond, heb ik dan ook maar flarden van het spel opgevangen. Na vele lange minuten was daar dan eindelijk het laatste fluitsignaal. Het team van m’n huisgenootje had gewonnen met 3-0, uiteraard een knappe prestatie waarmee ze kampioen zijn geworden. Gelukkig is de prijsuitreiking pas later, want ik had het ondertussen wel redelijk gehad met al dat wachten! Daarnaast had ik het best koud (er stond nogal een windje en het was al donker) en had ik ook best honger. Bij de voetbal verkochten ze hotdogs, maar ik heb ze kunnen weerstaan omdat ik wist dat we op de terugweg langs een shoarmatent gingen. Daar waren we al eerder geweest en daar hebben we toen heerlijke kapsalon op. En zo zijn we ook deze avond daar neergestreken voor een lekkere kapsalon :) Eenmaal thuis was ik aardig moe; na gedoucht te hebben ben ik dan ook bijna direct naar bed gegaan.
Zaterdag zou mijn wekker om 8:25 gaan, maar op de een of andere manier is het voor mij echt onmogelijk om tot later dan 7:30 te slapen. Dan schijnt de zon in mijn kamer en wordt het redelijk snel warm. Ik heb dan ook een hele tijd liggen lezen voordat mijn wekker uiteindelijk afging. Samen met twee huisgenoten ging ik naar Punda, om daar te ontbijten, souvenirtjes te halen en om naar Fort Amsterdan en een synagoge te gaan. Het kraampje met de souvenirtjes was dicht, Fort Amsterdam bleek je slechts vanaf de buitenkant te kunnen bekijken (saai!) en aangezien het zaterdag en dus sabbat was, was de synagoge niet open voor bezoek. Nou, daar viel ons plan in duigen! We hebben wel heerlijk gegeten bij het Douwe Egberts Café: een chocolademelk met daarbij een Italiaanse bol met huisgemaakte kruidenkaas. En we hebben de Pontjesbrug meerdere malen open zien gaan. Dat ging ook echt op z’n Curaçaos: hij ging eerst open omdat er twee bootjes doormoesten, en net voordat hij dicht was, ging hij weer open omdat er nog een boot doorheen moest. Erg efficiënt was het dus niet… Maar goed, je kunt er niks aan doen dus kun je maar het beste rustig (in de schaduw) wachten! Eenmaal aan de overkant, in Otrobanda (wat ook letterlijk ‘overkant’ betekent), hebben we nog een fruitshake gekocht (die helaas niet zo lekker was) en zijn toen op huis aangegaan. Daar hebben we snel onze strandspullen gepakt; we gingen naar Cabana. Aangezien het de laatste stranddag was met een huisgenootje waar ik hier het meest ben omgegaan, besloten we om een iets luxer bedje dan normaal te nemen. We kozen drie bedjes naast elkaar; de bedjes waren niet overdekt met doek (dat wilde de andere dames niet) maar waren wel voorzien van plastic matras en een kussentje. Het lag best redelijk, behalve toen de zon eenmaal achter de wolken vandaan kwam; toen vond ik het net iets te warm voor het mooie. Mijn strandgenoten hadden echter nergens last van, terwijl ik daar lag weg te branden in de zon. We zijn even wezen eten bij het restaurant, waar in een heerlijke bruchetta op heb. Daarna zijn we weer het strand opgegaan, maar het was zo warm dat ik besloot om een stuk in zee te gaan zwemmen. De andere twee meiden sliepen toch, dus ze zouden me waarschijnlijk niet eens missen. Ik ben helemaal naar de andere kant van het strand gezwommen (ongeveer vier strandtenten verder), wat best een eind was. Maar ik deed het rustig aan en het was prima te doen. Nadat ik weer lekker teruggezwommen was (het voelde best goed om eens iets ‘actiefs’ te doen) heb ik het toch maar gewaagd om weer op m’n bedje te gaan liggen. Gelukkig was het al wat later op de middag en was de zon niet zo fel meer. Ik bestelde een limoensmoothie en een bak vers fruit, en heb die heerlijk op m’n bedje op zitten peuzelen. Eenmaal thuis heb ik nog even een duik in het zwembad genomen en heb het toen rustig aan gedaan. Ik heb pas laat gekookt en was toen op de een of andere manier zo moe dat ik rond negen uur maar naar mijn kamer ben gegaan.
Zondag ben ik er weer vroeg uitgegaan, ik ben samen met een huisgenootje naar de kerk geweest waar ik ook twee weken eerder was (het blijkt een gereformeerde kerk te zijn, dat wist ik niet eens) en daarna zijn we direct doorgegaan naar het strand. Het was de laatste keer dat ik naar een strand richting Westpunt ging :S Wat zal ik al die mooie stranden missen!! Zondag heb ik nog lekker genoten van Porto Mari, waar we al om half 11 waren ;) We hadden een prima plekje bij een parasol, zodat we zowel in de schaduw als in de zon konden liggen. Omdat er een redelijk sterke wind stond, was het prima uit te houden. We hebben even gesnorkeld, de nodige foto’s gemaakt en lekker geluncht (hamburger). Vlak voordat we weggingen, hebben we nog een smoothie genomen. Toen ik daar in de zee lag te dobberen in het blauwe water, terwijl de zon op mijn gezicht brandde en ik uitzicht had op rotsen met metershoge cactussen en een prachtig strand, heb ik het allemaal goed in me opgeslagen in de hoop dat ik niet zal vergeten hoe mooi het eiland kan zijn!! Om kwart over vier zijn we weer richting huis gegaan, maar niet voordat we nog even zijn gestopt omdat de flamingo’s bij Jan Kok wel erg dichtbij zaten dit keer! Weer een foto-momentje dus. Eenmaal thuis heb ik me opgefrist en ben toen met een huisgenootje uit eten geweest. We wilden eigenlijk naar een restaurantje waar we nog nooit waren geweest, deze was erg moeilijk te vinden maar toen we er eenmaal waren, bleek het dicht te zijn… Toen we naar een restaurantje reden dat daar redelijk bij in de buurt licht, bleek ook deze dicht te zijn! Nou ja, ik had wel verwacht dat alle restaurants op zondagavond open zouden zijn! Gelukkig was er wel een ander restaurantje in de buurt open, daar waren we nog nooit geweest. Toen we eenmaal zaten, ging het regenen… (en aangezien dit Curaçao is, eet je buiten en moesten we dus verplaatsen naar onder het afdak). Maar goed, de bediening was snel, het eten (penne pasta met zalm en sla) was lekker en de prijs viel ook nog alles mee. Ik was zo moe dat ik thuis al om negen uur in bed lag. Toen heb ik echter een twee-uur-durende hoestbui gehad… Ik werd er echt niet lekker van maar ben gelukkig uiteindelijk toch in slaap gevallen.
De eerste levende wezens die ik maandag zag waren, zoals zo vaak het geval is hier, ratten. En deze keer waren ze erg brutaal, ze bleven zitten niet zolang tot ik op nog geen twee meter afstand was. Jakkes… Vandaag was het begin van mijn laatste stageweek. Hoewel ik het erg naar mijn zin heb op Klein College, vind ik het ook wel weer mooi geweest! Om half twee was ik klaar, toen ben ik direct doorgereden naar Otrobanda, waar ik nog een souvenirtje heb gehaald. Ik ben doorgelopen naar Punda en heb daar een synagoge bezocht; de oudste die nog in gebruik is op het Westelijk halfrond. Het was niet heel bijzonder, maar ik wilde er toch graag heen. Daarna ben ik weer teruggelopen en naar huis gereden. Voor de een-na-laatste keer met thuis geskyped, wat heerlijk om ze straks weer gewoon te kunnen spreken zonder die ellendige, storende internetverbinding!! Toen heb ik een huisgenootje opgehaald en direct nieuwe hoestdrank en neusspray gekocht, in de hoop dat ik dan in een iets betere lichamelijke staat dit eiland verlaat… Ik heb al vroeg gekookt, ben daarna druk geweest met voorbereidingen voor Bonaire en met stage-dingen. ’s Avonds was er nog een vuurwerkshow ergens aan het strand, die we vanaf ons balkon hebben bewonderd. De laatste levende wezens die ik zag waren: drie keer raden… Deze keer liepen ze ongegeneerd over het aanrecht. Wat zou ik blij zijn als ik weer in een schoon huis kan leven straks!!
Dinsdag was een dag die in het teken stond van handelingsplannen, zowel op school als thuis. Veel vrije minuten heb ik daaraan besteed, tot ik er gaar van werd. Na schooltijd ben ik voor de laatste keer naar Jan Sofat gereden om dat jongetje te begeleiden. Daar heb ik nog een lik van een hond over mijn gezicht gehad, gatverdamme… ’s Avonds heb ik iets simpels gekookt en daarna nog tot kwart over tien aan de handelingsplannen gezeten :S Tussendoor heb ik nog wel even gepauzeerd, want Iris had een heerlijke brownie meegenomen (de laatste keer dat we onszelf trakteren…).
Woensdag stond op stage in het teken van het afscheid van een aantal groepjes en van een aantal eindgesprekken met leerkrachten. ’s Middags heb ik allerlei praktische dingen geregeld/gedaan (heel saai eigenlijk). ’s Avonds heb ik al vroeg gekookt (de rest van de dagen ga ik uit eten, dus voor de laatste keer in die ellendige keuken yeah!!), want ik ging met negen huisgenootjes naar de film ‘Alles is familie’ bij The Cinemas in Otrobanda. Het was een film met komische stukken en met ook nog eens een goede verhaallijn. Oftewel: een echte aanrader!

Ik kijk er erg naar uit om weer lekker thuis te zijn. Nog maar een paar dagen, ik kan bijna niet wachten! Ik heb op Curaçao alles gezien en gedaan wat ik wilde zien/doen. Ik kan dus met een tevreden en voldaan gevoel straks het vliegtuig in stappen.

Veel liefs,
Hanneke