Dol Fijn Zwemmen!!!

Bon nochi,

Het aftellen is nu echt begonnen! Over minder dan twee weken zet ik weer voet op Nederlandse bodem. En daar heb ik zin in!! Ik ga hier nog twee weken volop genieten, want al die zon en stranden zal ik ongetwijfeld heel erg gaan missen. Daarnaast is het natuurlijk jammer om alle mensen waar ik hier zo veel me omga ineens niet meer elke dag te zien en te spreken… Desondanks heb ik het gevoel dat ik hier alles wel zo’n beetje heb gedaan, dus naar huis gaan vind ik helemaal niet erg!
Bedankt voor de post die ik weer heb mogen ontvangen de afgelopen week, ik vind het nog steeds enorm leuk om te krijgen!! Ik heb vernomen dat de eerste sneeuw in Nederland al is gevallen… Allemachtig, dat is echt niet voor te stellen als je hier al bijna vier maanden in tropische temperaturen leeft! Het sint- en kerstgevoel ontbreekt bij mij dan ook nogal (ondanks de kerstversieringen in de winkels), maar ach… Wat maakt dat uit. Ik ben nog steeds op een prachtig tropisch eiland!! Daar heb ik de afgelopen week dan ook met volle teugen van genoten :D

Woensdag was een goede dag op stage. Ik heb een paar uur met mijn begeleidster meegelopen, dit had ik nog niet eerder gedaan. Het was erg interessant! Daarnaast heb ik ook nog gewoon mijn eigen ding gedaan. ’s Middags heb ik me gestort op het maken van handelingsplannen, niet mijn favoriete bezigheid :( ’s Avonds heb ik weer eens gekookt en ben op tijd naar bed gegaan.
Donderdag, een normale dag op stage. Ik had m’n laptop meegenomen om op stage elke vrije minuut aan de handelingsplannen te kunnen besteden. ’s Middags heb ik weer een aantal uur besteed aan de handelingsplannen, en als afleiding heb ik samen met twee huisgenoten fanatiek gezwommen in het zwembad: wel 50 baantjes! (ik zal maar niet vermelden hoe lang ons zwembad is, want dan valt mijn sportieve prestatie ineens nogal tegen…) Ik heb zelfs nog even de vlinderslag geprobeerd, maar volgens mijn huisbaas zag het eruit alsof er een walvis zwom ;) En bedankt… ’s Avonds heb ik weer gekookt en heb samen met drie huisgenoten thuis een film gekeken: Magic Mike. Wat een film…
Vrijdag: bijna weekend :D Op stage ging het prima, de rommelpiet was geweest dus heel de school was een bende. Wel had die lieve Sint voor ons allemaal een zakje pepernoten achtergelaten ;) Ik mocht bij een paar kinderen onderdelen van de TAK (taaltoets alle kinderen) afnemen, ook leuk om eens gedaan te hebben!! Het was nogal slecht weer, met heftige regenbuien, maar ik had met twee huisgenoten afgesproken om ’s middags naar de Tugboat te gaan. Toen ik eenmaal thuis geluncht had, was het al een paar uur droog en besloten we dat we, ondanks de bewolking, toch maar naar het strand moesten gaan. De Tugboat is een gezonken bootje dat hier vlakbij de kust ligt. De weg ernaartoe was nogal hobbelig met erg veel kuilen (wat een gezigzag over de ‘weg’ om al die kuilen te vermijden!!). Na een stukje natuurschoon kwamen we uit bij het meest lelijke strand dat ik hier heb gezien. Het was geen lekker weer en er waren alleen maar keien. Toch heb ik samen met een huisgenootje m’n snorkelset tevoorschijn gehaald en ben met pijn en moeite het water ingegaan (het waren wel érg veel keien…). Na een heel eind zwemmen zag ik dan eindelijk iets wat leek op een gezonken boot. Ik schat dat de boot zo’n zes meter lang is en twee meter breed. Hij lag maar iets van twee meter onder water, dus we konden hem goed zien. Er was best wel wat koraal in en om de boot en bij de boot waren erg veel (naar mijn mening iets te veel…) vissen. Eenmaal weer uit het water zijn we snel weer de auto ingestapt, omdat er erg veel muggen waren en omdat het ‘koud’ was. Na een stop bij de snackbar voor een lekkere kroket, heb ik thuis nog even in het zwembad gelegen en heb me toen nog weer even gericht op die handelingsplannen :S Daarna heb ik iets simpels gekookt en heb een huisgenootje opgehaald van het voetballen. ’s Avonds was het tijd voor mijn allerlaatste Full Moon-party. Het was een zeer gezellige avond met goede muziek. Het zal niet vaak meer voorkomen dat je in zo’n omgeving een feest hebt: zee op de achtergrond, voetjes in het zand, lichtjes die tussen de palmbomen gespannen zijn en een aangenaam temperatuurtje. Puur genieten! Eenmaal thuis, rond een uur of half drie, hadden we zo’n enorme honger dat iedereen nog even iets heeft gegeten. Zo komt het dat ik midden in de nacht kipnuggets heb staan bakken, best lekker ;)
De volgende ochtend ging mijn wekker veel te vroeg… Samen met een huisgenoot had ik via de mail een tour geboekt bij het Savonetmuseum, maar we hadden nooit een bevestiging gekregen. De tour zou om half tien beginnen, en het is bijna een uur rijden naar het museum (het museum is bij het Christoffelpark, helemaal richting Westpunt). En zo gingen wij dus om half 9 al op weg (na nog geen vijf uur slaap…). We waren er op tijd, maar toen ik tegen de vrouw achter de balie zei dat ik had geboekt voor de toer, keek ze me zo verward aan dat ik vroeg of er überhaupt wel een toer was. ‘Nee’ was het antwoord. Wat een grap ;) We hebben dus op ons eigen houtje dat museum rondgelopen. De deuren waren nog op slot, dus die vrouw moest speciaal voor ons het museum openen (we waren dan ook de enige bezoekers!). Onze i-pod-achtige dingen, waarmee we informatie konden luisteren, deden het erg slecht en dus hebben we vooral bordjes gelezen en gewoon rondgekeken. Het gebouw was een voormalig landhuis, een plantage dus. Het museum ging over het leven op de plantage, zowel voor de slaven als voor de eigenaren. Het was interessant om hier meer over te weten te komen, omdat het toch een heel belangrijk thema is in de geschiedenis van Curaçao. Nadat we werkelijk alles hadden gezien van het landhuis (van de balken in het plafond tot waterputten en ezels) hebben we onszelf geïnstalleerd in het restaurant, waar we ruim een kwartier hebben gezeten en ik daarna zelf maar ben gaan vragen waar degene was die het restaurant beheerde. Nou, die zat dus gewoon binnen in de airco bij de receptie. Ze hadden alleen een tosti, dus hebben we die maar genomen ;) Rond half twaalf zijn we gaan rijden naar de Grote Knip, een super mooi strand waar ik slechts één keer eerder geweest was. Het leek nog wel mooier dan de vorige keer!! We hebben heerlijk genoten van het witte poederzand (er waren geen bedjes dus we hebben op onze handdoek op het strand moeten liggen, een unicum op Curaçao!) en van het héél heldere water :D Onder je zie je gewoon de stenen en het zand op de bodem, maar ik heb meerdere pogingen gedaan om de bodem te raken en het is me niet gelukt… We schrokken ons nog rot toen er ineens een snorkelaar onder ons doorzwom, dat is toch best een raar gezicht.. We kregen honger en hebben een patatje gehaald. In de middag kwam er opeens een ijscokar aan, die konden we natuurlijk niet overslaan!! Na nog een laatste duik in zee (helaas was het inmiddels wel bewolkt geworden…) zijn we weer de auto ingegaan op weg naar een expositie van een kunstenares. Hier moesten we nog ongeveer een klein half uurtje voor rijden. Eenmaal op de plaats van bestemming, konden we heel die expositie niet vinden! Het enige wat we tegenkwamen waren twee beschilderde oude bussen, dus daar hebben we dan maar wat foto’s van gemaakt (met onszelf zelfs nog achter het stuur van die bussen!) en toen zijn we weer de auto ingestapt. Na twee minuten rijden kwamen we bij Jan Kok, dat zijn de zoutpannen van Curaçao en daar zitten vaak wilde flamingo’s. Ik had ze al vaker gezien, maar nog nooit een foto van gemaakt. Vandaag moest het dan gebeuren. We moesten er een stukje voor lopen, maar ik heb ze op de foto gekregen!! Daarna zijn we doorgereden naar huis, met het gevoel dat we een productieve maar super leuke dag hadden gehad!!! Eenmaal thuis moesten er nog wat boodschappen gedaan worden. Daarna heb ik gekookt en toen was het alweer tijd voor de periodieke traktatie waar een huisgenootje en ikzelf ons wel eens op trakteren: een taartje :) Rond half elf ging ik naar bed, de volgende dag zou mijn wekker alweer vroeg gaan.
Zondag… dé dag waar ik al lang naar uit heb gekeken! Om iets voor acht uur ’s ochtends stond ik samen met een huisgenootje bij de Dolphin Academy :) Vandaag zou ik eindelijk met dolfijnen gaan zwemmen!!!! En geheel tegen mijn verwachtingen in vond ik het best spannend en was ik zelfs zenuwachtig. Wat nou als ik mijn flippers zou verliezen, als het zwemmen met flippers niet goed gaat, als ik niets begrijp van de instructie of als er een dolfijn op me duikt?? Dit zijn natuurlijk allemaal irreële gedachten, maar toch hield ik ze in mijn achterhoofd. Om acht uur moesten we aanwezig zijn. We moesten eerst in het theater plaatsnemen waar we een filmpje over en pilootwalvis te zien kregen. Toevallig had ik die vorig jaar op Tenerife in het wild gezien, dus het was wel grappig om daar nu iets over te horen. Daarna werden we meegenomen voor de instructie: waar moet je op letten tijdens het zwemmen met dolfijnen. Toen moesten we allemaal naar buiten om flippers te passen, waarna we in groepjes werden ingedeeld en naar ons ‘zwembassin’ moesten lopen. Het was Familiedag bij de Dolphin Academy, en daardoor was het drukker dan normaal. Wij moesten dan ook in het therapiegedeelte zwemmen. We waren met een clubje van zes mensen. Toen ik eenmaal in het water was en het zwemmen met die flippers doorhad, kon het genieten pas echt beginnen! We hadden twee dolfijnen. De dolfijnen worden niet op je afgestuurd, maar moeten uit zichzelf op je af komen. De manier waarop je zwemt, bepaalt of een dolfijn wel of niet komt. Op de een of andere manier was mijn eerste contact met een dolfijn nogal bizar: hij kwam recht op me afzwemmen en zwom gewoon tegen me aan! Het ging helemaal niet hard, maar ik wist echt niet wat dit betekende en wat ik moest doen. De dolfijnentrainster zei dat ik mijn rug naar de dolfijn toe moest draaien, en toen ik dit deed zwom de dolfijn inderdaad langs me heen. Eerst mochten we de dolfijnen aaien; ze voelen erg zacht en glad en blijven heel lang naast je zwemmen/drijven. Ze zoeken echt contact met je en zwemmen gewoon op je af, dat vond ik echt heel bijzonder. Daarna werden er diverse kunstjes gedaan. Ik heb samen met m’n huisgenootje gespetterd, nou die dolfijnen konden dat veel harder ;) Daarna heb ik gezwaaid en een kusje gekregen. En last but not least: een ritje met de dolfijnen! Je moest ze aan hun rugvinnen vastpakken en dan trekken ze je onwijs hard vooruit. Heel gaaf!! M’n bikini zat niet helemaal meer zoals hij hoorde te zitten, maar dat hoort er allemaal bij ;) Toen was het tijd voor een laatste aaitje, en m’n huisgenootje en ik hadden het geluk dat we blijkbaar heel goed konden zwemmen want we hadden best lang een dolfijn voor onszelf! Het is niet te beschrijven hoe positief en vooral sociaal die dieren zijn. Echt heel gaaf om met zulke bijzondere dieren te mogen zwemmen :D Eenmaal weer uit het water beseften we nog niet helemaal dat we het daadwerkelijk hadden gedaan: met dolfijnen zwemmen. We kregen nog een filmpje te zien over het belang van goede leefomstandigheden voor wilde dolfijnen. Daarna konden we ons douchen en de foto’s bekijken. Gezien de familiedag was alles goedkoper, zo ook de foto’s. Dat was nog eens een flinke financiële meevaller :p We hebben nog een rondje gelopen langs de aquariums, maar als je al hebt gedoken en gesnorkeld is dat niet zo heel bijzonder meer. (tsja, we zijn wel veeleisend geworden als het gaat om welk koraal nou wel mooi is en welk koraal niet!). Na de dolfijnenshow, waar prachtige kunsten werden vertoond en waar we zelfs een getrainde dolfijn op open zee hebben zien springen, vonden we het wel weer genoeg geweest. Moe van slaaptekort omdat ik een paar keer bijna stikte van het hoesten en moe van alle indrukken, zijn we neergeploft op een strandbedje bij Seaquarium Beach. Dat ligt naast Dolphin Academy. Daar kwam niet veel later nog een huisgenootje bij. Ik kon niet veel meer uitvoeren dan liggen, lezen en in het water om af te koelen. Na een smulrol gegeten te hebben, zijn we om twee uur naar huis gegaan. Daar heb ik nog even een duik in het zwembad genomen. ’s Middags heb ik niets bijzonders meer gedaan, daar was ik simpelweg te moe voor. ’s Avonds heb ik samen met twee huisgenootjes gegeten bij Larry’s een Amerikaans restaurant dat bekend staat om zijn spareribs. Die heb ik dan ook genomen, en het was erg lekker. Dit was trouwens het eerste restaurant (behalve fastfoodketens) in vier maanden tijd waar we binnen hebben gegeten, de rest is altijd buiten. En dat de airco aanstond hebben we gemerkt ook, ik liep naar buiten als een half bevroren ijspegel!
Maandag, weer een nieuwe week. Op stage ging alles oké. ’s Middags heb ik weer eens een handwas gedaan, geskyped en vroeg gekookt. Om half acht ging ik namelijk samen met wat huisgenootjes cocktails drinken bij Saint Tropex (=superluxe zwembad aan het strand). Aangezien het hier al om half zeven donker wordt, zagen we de zee niet. Maar toch hebben we een gezellig avondje gehad. We waren wel de eerste die daar aankwamen (we waren dan ook erg vroeg), maar door de weeks tot erg laat uitgaan vind ik niet zo’n heel goed idee. Ik heb me uiteraard beperkt tot een smoothie (bob zijn is heus niet erg, smoothies zijn ook heerlijk!) en twee bitterballen ;) Om iets voor tien uur waren we weer thuis.

Lange tijd heb ik gedacht dat het dolfijnzwemmen mijn laatste ‘grote activiteit’ hier zou zijn, en hier heb ik dan ook écht naar toegeleefd. Maar er is plotseling nog een grote activiteit bijgekomen. Iets wat ik ook heel graag zou willen doen, maar ik had de hoop al opgegeven dat het nog zou gebeuren. Maar nu is het definitief: van zaterdag 15 december t/m zondag 16 december zal ik op Bonaire verblijven!! :D :D :D Samen met vijf huisgenootjes ga ik er daar nog een toptijd van maken, want de maandag erop vlieg ik alweer naar Nederland. Ik heb er nu al super veel zin in en kan niet wachten om zaterdag het vliegtuig in te stappen!

Genieten jullie van de winterse kou, dan ga ik hier nog even genieten van de zon, witte stranden en het warme zeewater ;)

Veel liefs,
Hanneke