Bios, Sint en strand-hoppen

Lieve mensen,

En toen was het alweer dinsdag 13 november. Het idee dat het november is, is best gek als zelfs een t-shirt met korte mouwen eigenlijk al te warm is en als de muggen je om de oren dansen. Ben ik even blij dat ik geen last heb van het typische Nederlandse herfstweer! Ik zou ook niet het hele jaar door in zo’n tropisch klimaat willen leven, ik houd ook best van sneeuw en ijs. Maar de herst, nee, daar heb ik het niet zo mee… Gelukkig maak ik dit jaar maar drie dagen van de Nederlandse herfst mee ;) Maar goed, deze dinsdag hier op Curaçao verliep prima. Op stage ging alles zijn gangetje en ook thuis gebeurde er niet veel bijzonders: de handwas gedaan (waar ik langzamerhand wel schoon genoeg van begin te krijgen. Het wassen op zich is niet zo erg, maar het is gewoon vervelend dat je kleren nooit écht helemaal schoon worden…!) en thuis ook nog veel voor stage gedaan. Omdat mijn inspiratie om te koken als sneeuw voor de zon verdwenen is, besloot ik om maar een ei te bakken. Wat bleek: de eieren die ik in de koelkast had gezet, waren helemaal bevroren! Het zag er echt ranzig uit en het smaakte ook niet echt lekker. Maar ja, je moet toch wat… ’s Avonds ging ik met drie huisgenoten naar de bioscoop, erg leuk! Dat gaat er hier wel anders aan toe dan in Nederland: bij de ingang van de zaal staat niemand om je kaartje te controleren, en omdat je geen vaste stoelen hebt, was het dringen geblazen en moesten we onszelf de zaal letterlijk in persen. Daarna volgde een half uur reclame/trailers, en er was tijdens de film (die ruim 2 uur duurde) helemaal geen pauze. Gevolg hiervan was dat veel lokale mensen met dienbladen vol hotdogs/nacho’s/cola de zaal in kwamen. Het leek wel een eetfestijn! En bij elke grap lachten de meeste Antillianen hard mee, dat maak je in Nederland ook niet zo snel mee. We gingen trouwens naar de film Flight, over een piloot die na een vliegtuigongeluk wordt verdacht van het veroorzaken van dit ongeluk omdat hij onder invloed was van alcohol en drugs. Een erg mooie film, zeker een aanrader! Mits je binnenkort nog moet vliegen, dan is het misschien iets minder geschikt… Wij zaten dan ook de eerste twintig minuten vol spanning te kijken naar hoe het vliegtuig op de aarde af stortte, met de gedachte dat dit waar gebeurd was en dat wij ook binnenkort weer zo’n eind zouden gaan vliegen… Mijn buurvrouw vond deze gedachte maar niks ;) Hoe dan ook, ik stap over vier weken echt wel dat vliegtuig in!!! En na drie maanden geen lange mouwen aan te hebben gehad, was dat in de bioscoop wel nodig aangezien de airco erg koud stond. Pas over twaalven waren we thuis, waarna ik snel mijn bedje in dook…
Woensdag was weer een normale dag op stage. Eenmaal thuis heb ik eindelijk weer eens geskyped met Inge Verder had ik weinig zin om iets te doen, dus heb ik op m’n kamer gezeten met m’n laptop (oh wat saai…) en heb ik eventjes buiten gepuzzeld (ook heel saai, en ook van korte duur omdat het nogal warm was). Gek genoeg had ik geen zin om te zwemmen. ’s Avonds had ik geen zin om te koken (eigenlijk had ik helemaal nergens zin in…) dus heb ik maar een broodje chocopasta en wat meloen op. Hot item die avond was wie welk lootje getrokken had. Net kleine kinderen haha!! Dat wordt nog wat om het tot 5 december geheim te houden.
Vrijdag was een rustige en tamelijk saaie dag op stage. Eenmaal thuis heb ik eerst iets heel belangrijks gedaan: dolfijnzwemmen gereserveerd!!! Op 2 december ga ik samen met een huisgenootje het (naar schijnt) meest bijzondere doen wat hier op het eiland te doen is. Ik ben heel benieuwd en heb er nu al erg veel zin in!! :D Daarna heb ik snel geluncht en m’n post opgehaald (bedankt hiervoor!!). Toen even kort geskyped. Daarna heb ik, sinds een hele lange tijd, weer een keer gezwommen in het zwembad. Het was namelijk erg warm, en dan is het best lekker om even ‘af te koelen’ (voor in hoeverre dat mogelijk is in een door de zon verwarmd zwembad. ’s Avonds ben ik met vijf huisgenootjes (waaronder één meisje dat die dag was aangekomen op Curaçao) naar de Burger King gegaan, omdat we geen zin hadden om te koken… Daarna heb ik met twee huisgenootjes de film Intouchable gekeken, een erg mooie film! Daarna ben ik snel naar bed gegaan, want de volgende dag ging mijn wekker al weer ‘vroeg’.
Zaterdag kwam hier namelijk, net als in Nederland, Sinterklaas aan. En dat wilde ik natuurlijk niet missen!! Dus om iets over 8 (!) stonden wij in Otrobanda te wachten op de stoomboot. Het was wel belachelijk vroeg, maar (gezien de hitte zelfs al zo vroeg in de morgen) helemaal geen slecht idee. Ik vond het best vreemd om de Sinterklaasintocht mee te maken terwijl het buiten ruim 30 graden is, je in je hemdje buiten loopt en eigenlijk het liefst in de schaduw wilt staan omdat het in de zon erg warm was. Heel wat beter dan met een paraplu, handschoenen aan en klappertandend in Nederland :) Wel had ik nogal medelijden met de Sint en de pieten, die wel hun gebruikelijke kledij aan hadden (warm!!!). De boot kwam overigens precies op tijd aan, en dat op Curaçao! Daarna duurde het nog even voor we Sint in zijn huifkarretje (haha) konden ‘bewonderen’. De muziek viel me een beetje tegen, er waren alleen maar trommels en ik heb niet één sinterklaasliedje gehoord :( Ik kwam wel een paar collega’s en kinderen van Klein College tegen, wat ik dan wel weer grappig vond. Nadat we onze Sinterklaas-dosis wel weer hadden gehad, ben ik samen met een huisgenootje de brug overgestoken om eens flink op souvenirjacht te gaan. Dit is aardig gelukt moet ik zeggen!!! :D Om elf uur gingen we weer terug naar huis. Om half één vertrok ik met twee huisgenootjes naar Blue Bay, een strand waar ik nog niet geweest ben. Het was een erg mooi strand met veel palmbomen (en dus veel schaduw, yes!!). Na een paar verfrissende duiken en heerlijke kibbeling met remouladesaus hebben we ons nog flink uitgeleefd in de speeltuin… Even lekker geschommeld en gesprongen op de trampoline. We voelden ons net kleine kinderen, maar het was wel leuk om te doen ;) In de hoop dat niemand ons gezien heeft, zijn we daarna maar snel naar huis gegaan. Toen we daar aankwamen, was het al bijna donker en wat bleek: de stroom was op… Dat werkt hier met een prepaidsysteem, maar de huisgenoot die bij de kamerhuurder werkt, vergeet dit op te laden en dan zitten wij dus plots zonder stroom. Als gevolg daarvan zagen we geen hand voor ogen en was ons huis een echt spookhuis. De ratten vonden het volgens mij wel leuk, want die waren volop in actie in de keuken (jak!). We hebben er maar het beste van gemaakt door met een paar kaarsjes buiten te gaan zitten. Na een uur kwam de huisgenoot thuis die een nieuwe prepaidkaart moest halen. We hebben nog even snel verstoppertje gespeeld (waarbij ik samen met een huisgenootje ben gaan zoeken, wat best eng was in een pikzwart huis met allerlei opstapjes en gangetjes. We hadden daarna weer stroom. Maar omdat het al zo laat was, besloot ik samen met twee huisgenootjes dat we (alweer…….) geen zin hadden om te koken, en zo gingen we alweer uit eten! Dit keer in Punda, bij De Buren. Nou, hier gaan we nooit meer eten! De bediening was onvriendelijk en érg traag. We hebben er 1.5 uur gezeten, terwijl we alleen een hoofdgerecht hadden besteld: echt een afknapper.
Zondag was ik er ook al weer bijtijds uit, omdat ik een huisgenootje naar haar stage had gebracht. Daarna heb ik lekkere bagels gegeten en toen lonkte het zwembad… En zo lag ik op zondag om negen uur al in het zwembad: heerlijk rustig en verfrissend! Om half 11 vertrokken we met in totaal vier meiden richting Westpunt. We gingen eerst naar de Kleine Knip, een mooi strandje waar het niet zo druk was. Wel was het erg warm in de zon, én er waren geen ligbedjes (jaja, wij zijn hier verwend want veel stranden hebben die namelijk wel!). Noodgedwongen zijn we dus maar op het zand neergeploft. Na een paar uur gingen we door naar het volgende strandje, wat daar vlak naast lag: Playa Jeremi. Dit was een nóg kleiner en erg rotsachtig/stenig strand. Omdat daar alleen nog maar plek was in de zon en omdat het nou niet het meest bijzondere strand was, hebben we direct besloten om maar naar een ander strand te gaan. Dus hup, spullen weer in de auto en rijden maar! We gingen naar Playa Grandi, wat heel westelijk ligt. Dit was een iets groter strand, wel vrij smal. In de zee lagen allemaal vissersboten, wat best een mooi gezicht was :) We vonden een plekje onder de rotsen, in de schaduw. Het zand was een beetje zwart, en in zee werd het ineens héél diep. Sta je eerst nog op het zwarte zand, nog geen vijf meter verder is de zee kraakhelder en kun je het witte zand op de bodem wel heel duidelijk zien, maar absoluut niet aanraken. Ik wil niet eens weten hoe diep het daar was… Nadat we ook met dit strand wel weer klaar waren (op de een of andere manier ging die dag de tijd erg langzaam) zijn we rond half vijf richting huis gereden. Na ongeveer twintig minuten rijden kwamen we bij De Buurvrouw, een restaurant in een soort grote hut van palmbladeren (het leek wel een beetje op een grote, ronde hooischuur). We waren bijna de enigen in die grote tent, het was natuurlijk ook nog erg vroeg. Na een (deels aangebrand) stokbroodje had ik tilapiafilet besteld. Het smaakte erg goed, maar het was erg weinig. Ik at dan ook met gemak mijn bord leeg. Reden dus om nog een toetje te bestellen: twee grote bollen ijs. Daarna (het was pas half 7) zijn we naar huis gereden. ’s Avonds hebben we boven op het balkon een meidenavondje gehouden, met gezichtmaskertjes en nagellak. We hebben flink om onszelf en om de anderen moeten lachen (die maskers zagen er echt niet uit!). Rond half 11 lag ik in bed.
En toen werd ik plotseling om één uur ’s nachts wakker. Wat was het warm, stil en donker! Wat bleek: de stroom was wéér uitgevallen! In eerste instantie dacht ik dat nu de hele buurt afgesloten zou zijn (wat meestal een uurtje duurt), omdat die vorige dag bij ons de stroom al op was. Maar toen om drie uur, en later om vijf uur de stroom het nog steeds niet deed, besefte ik me dat onze stroom weer op was…. Wat was ik boos, kan er in dit huis nou nooit één dag géén probleem met gas/water/electra/internet zijn?!? Het was echt loeiheet in mijn kamer, maar wat wil je in de tropen met je deuren en ramen dicht en zónder ventilator. Ik wist echt niet waar ik het zoeken moest. Ik ben even uit bed geweest om (op de tast) drinken te pakken. Maar om nou uit bed te blijven had ook geen zin, want je zag geen hand voor ogen. Even een boekje lezen was dus geen optie. Echt, ik had sinds tijden niet zó slecht geslapen. Om zes uur hield ik het niet meer en ben ik er maar uit gegaan. Om vijf over zeven was ik al op stage. Ik was best moe, maar eenmaal aan de gang ging het prima. Om half 2 was ik thuis. Mijn lunch bestond uit brood met aardbeien, best bijzonder aangezien hier bijna geen aardbeien te krijgen zijn. Toen heb ik een huisgenootje naar de huisarts gebracht en later naar de botika (=apotheek). Daarna hebben we nog even boodschappen gedaan. Eenmaal thuis was het al vijf uur en door het slaapgebrek was ik aardig moe. ’s Avonds heb ik vissticks op brood gegeten (want die zaten nog in de vriezer, en aangezien die tijdens de stroomuitval helemaal was ontdooid, vond ik dat ik eerst maar de opnieuw bevroren dingen moest opmaken voordat ik aan iets nieuws zou gaan beginnen). Na het eten was ik zo moe dat ik maar naar mijn kamer ben gegaan. Daar heb ik half slapend achter m’n laptop gezeten.

Het is hier nog steeds erg warm. Normaal gesproken schijnt het kouder te zijn, maar zelfs de mensen die hier wonen, zeggen dat dit een erg warm regenseizoen is. Daardoor is het ook snel benauwd buiten. Het is dan ook niet te doen om in de zon iets actiefs te gaan doen. Afgelopen weekend heb ik op het strand een ‘kunstwerk’ van steentjes gemaakt, nou het zweet droop van mijn gezicht (terwijl het hooguit tien minuten werk was). Inmiddels ben ik wel aardig aan die warmte gewend, hoewel ik nog steeds wegbrand in de volle zon. Daar zul je me dan ook niet snel vinden. Zondag ben ik dan wel weer aardig verkleurd, voor mijn doen ben ik nu best bruin ;) Maar soms lijkt het wel of ik eerder witter dan bruiner word, want door de weeks zit ik niet/nauwelijks in de zon en in het weekend word ik ook niet altijd bruiner. Hoewel bruin worden op zich geen doel is voor mij, wil ik toch wel een beetje afsteken bij de rest als ik thuiskom (ik ben ten slotte wel vier maanden op Curaçao geweest!). Dit zal de eerste en de laatste keer zijn dat ik de kans heb om bruiner te zijn dan de mensen thuis, dus ik ga die laatste paar weken nog even aan mijn kleurtje werken :D (Het scheelt al wel dat ik na 2,5 maand factor 50 eindelijk ben overgegaan op factor 30!).

Nou, dit was het wel weer voor deze week. Ik hoop van jullie te horen hoe het in Nederland gaat!

Veel liefs,
Hanneke