Het regent,het regent,de struisvolgels worden nat

Hé dushi’s,

Hier weer een verslagje vanuit Curaçao. Wat vliegt de tijd toch, ik ben druk bezig mijn to-do-lijstje af te werken, aangezien ik hier nog maar 20 dagen ben!! De kerstversieringen hangen hier al in de winkels, en ik vind het maar een raar idee dat het over een maandje kerst is. Dennetakken en teenslippers blijf ik een vreemde combinatie vinden… Gelukkig ben ik met de feestdagen weer gezellig thuis!
En het moest er een keer van komen: sinds afgelopen vrijdag loop ik kuchend door het huis. Gezien mijn levensstijl hier (lees: niet echt heel gezond eten en geen beweging) en gezien de leefomstandigheden (in een huis waar de ratten door de kookpannen heen lopen en waar ongeveer de helft van je huisgenoten verkouden is) is er geen ontkomen aan. Gelukkig gaat het nu, nog geen week later, al weer wat beter dankzij een overdosis kokindjes ;) Ik wil me natuurlijk wel topfit voelen als ik aanstaande zondag met dolfijnen het water in duik!! :D Maar goed, zo ver is het nog niet. Laat ik beginnen waar ik mijn vorige verslag was geëindigd.

Dinsdag was een prima dag op stage. Een ouder van een kind dat ik begeleid, wilde graag dat het kind ook individueel (thuis) begeleid zou worden. Ze vroeg me of ik ‘tutor’ wilde worden. Dit wilde ik wel, aangezien ik hier toch nog maar kort ben en het dus voor een beperkte tijd is. Die middag ben ik gelijk langs geweest (en ze wonen in de rijkste buurt van het eiland, wat heb ik m’n ogen uitgekeken!!). De begeleiding ging prima. Eenmaal weer thuis heb ik niet veel bijzonders gedaan. Even m’n huisgenootje bij de voetbal opgehaald en ’s avonds ging ik met twee huisgenootjes naar De Heeren, waar de pasta’s voor de helft van de prijs waren. Wat heb ik heerlijk gesmuld, dat was voor herhaling vatbaar :) Daarna snel m’n bed in…
Woensdag, het ging alweer goed op stage. ’s Middags heb ik even geskyped en de was gedaan. Dat was hoog nodig. ’s Avonds heb ik weer eens zelf gekookt en daarna gingen we naar Cabana. Daar is elke woensdag en vrijdag live muziek, maar ik was er nog nooit geweest. We zaten met vier meiden aan een hoge tafel; het was erg gezellig en de live muziek was best leuk. Ze deden ook verzoeknummers, maar hier moest je je niet teveel van voorstellen: ze zongen vaak hele andere nummers dan de verzoeknummers. Ook hebben we nog heerlijk genoten van een ‘snack-platter’, compleet met frikandellen, loempia’s, kaassoufflées en bitterballen!! :D Kortom een leuke avond.
Op stage was het donderdag weer een normale dag. Na stage had ik alweer een skype-sessie ;) Ook deze middag heb ik weinig speciaals gedaan. ’s Avonds heb ik zelf gekookt en heb ik sinds een lange tijd weer eens het monopoly-spel uit mijn koffer gehaald. M’n huisgenoten waren er dit keer helemaal lyrisch over en hebben het wel iets van 10 keer gespeeld (de vorige keer dat we het speelden, was één keer hen eigenlijk al te veel). Na iets van vijf keer hield ik het voor gezien en ben naar bed gegaan.
Vrijdag was, zoals altijd, een rustige dag op stage. Om iets over enen was ik thuis. Toen begon gelijk het weekend/vakantiegevoel al, want nadat ik snel mijn strandspullen heb gepakt, ben ik met drie meiden naar het strand van Wet&Wild gegaan. Daar móest ik verplicht heen, aangezien ik nog steeds zes strippen van mijn tienstrippenkaart niet benut had. Zoals jullie snappen, was dit een erg vervelende plicht… ;) Bij Cabana heb ik een lekkere panini besteld, en daarna hebben we een paar duiken in zee genomen. Het water was een beetje groen, dat is ook weer eens iets anders! Voor de zekerheid ben ik op het strand maar wel onder de douche gesprongen, je weet maar nooit wat voor viezigheid er in het water drijft! Het was een zonnige dag, dus we hebben ’s middags volop genoten! ’s Avonds trouwens ook, want toen zijn we eerst uit eten geweest bij Hemingway (aan het strand), waar ik een lekkere sandwich op heb. Toen zijn we doorgereden naar Cabana, waar alweer live muziek was. Zo kom ik er nooit, zo kom ik er alle twee de keren in de week! Deze keer waren we gepromoveerd naar een bank (!!) om lekker op te chillen. Je wilt niet weten hoe blij we waren met een échte bank met kussens, die hebben we in huis namelijk niet. We waren als een kind zo blij. Op een gegeven moment kwam een, wat leek een Amerikaanse, man van middelbare leeftijd op ons af met zijn zoon, die hij opzichtig aan een van ons probeerde te koppelen. Uiteraard hebben wij ons kranig geweerd, zodat hij teleurgesteld alle andere banken afging op zoek naar nieuwe slachtoffers. Al met al was het een hele erge gezellige avond. En door al die leuke activiteiten die we na stage hadden gedaan, voelde het alsof het weekend al lang begonnen was. Het was echter pas vrijdag.
Zaterdag zijn we met een hele groep naar Kokomo Beach geweest. Hier was ik één keer eerder geweest (tijdens het welkomstfeest van Wereldstage), maar de andere meiden waren hier nog nooit geweest. Toen we aankwamen was het nogal bewolkt, waardoor de zee niet zo blauw lijkt. Gelukkig werd het al gauw stralend weer. Vanaf het vlot dat in zee lag, hadden we toen zo’n schitterend uitzicht!! Daar kan geen ansichtkaart tegenop :-) We hebben lekker in de zon gelegen (wat nog redelijk goed te doen was) en lekker geluncht: een kip-sandwich. Na een fotosessie gingen we weer op huis aan. Eenmaal thuis had ik samen met een paar huisgenootjes besloten dat we geen zin hadden om te koken, dus hebben we salades gegeten bij het Wilhelminaplein ;) (Erg lui, maar wel erg lekker!) ’s Avonds heb ik verder niets gedaan.
Zondagmorgen ben ik hier voor het eerst naar de kerk geweest, samen met twee huisgenoten. Dat was best een bijzondere ervaring. Het was een kleine gemeente in een klein gebouw. De zijkanten van het gebouw bestonden geheel uit luiken die allemaal openstonden. Toen de dienst ongeveer een kwartier bezig was, begon het zo hard te waaien dat er allemaal blaadjes van de bomen naar binnen waaide; dat was best apart. Daarna begon het keihard te regenen, dus toen zijn de luiken aan één kant dichtgegaan. Wel jammer was dat het nogal galmde, waardoor ik het soms lastig kon verstaan. Ze zongen zelfs nog bekende opwekkingsliederen, en ook psalmen waar ik dan weer niet zo veel mee heb… Na iets meer dan een uur was de dienst voorbij en hebben we nog even koffie gedronken. Daarna ben ik met een huisgenootje naar huis gegaan. We hebben even thuis een broodje gegeten en besloten toen om naar de struisvogelfarm te gaan. Eigenlijk zouden we naar het strand gaan, maar gezien het weer (overal grijze wolken) besloten we dat dat misschien niet zo’n goed plan was… Eenmaal op weg naar de struisvogelfarm begon het weer onwijs hard te regenen, zo hard dat mijn ruitenwissers het bijna niet konden bijhouden. En ondanks dat we de weg niet echt wisten en dat de borden hier nogal vaak ontbreken, hebben we de weg gevonden!! (wij vrouwen hebben toch best een goed ruimtelijk inzicht, ik ben hier nog bijna nooit verdwaald!) Eenmaal bij de farm was het gelukkig opgehouden met regenen. We boekten een tour en nadat we even moesten wachten tot onze gids eraan kwam, konden we gaan. De tour bestond uit in totaal vier personen, bijna een privétour dus. We klommen in een soort motorische huifkar (met overdekte banken) en onze gids leidde ons over de farm. Af en toe stopte hij bij een van de struisvogelhokken om iets te vertellen. Ik heb nog nooit zo’n grappige gids gezien, hij had echt een goed gevoel voor humor. Nadat we even een time-out hadden gehad omdat het zo hard begon te regenen dat we helemaal nat werden op de bankjes (en het waaide nogal hard, we hadden het zelfs koud!), konden we doorgaan. Ik heb zelfs struisvogels gevoerd, eerst uit een bak en later uit mijn hand! Ik had niet gedacht dat ik dat zou durven, maar toch heb ik het gewoon gedaan! Eigenlijk voel je er niets van, want die beesten hebben geen tanden en kunnen dus alleen maar pikken en niet bijten. Tot slot mochten we nog op een struisvogelei staan, bizar dat zo’n eitje heel je gewicht kan houden (kan tot max. 200 kilo aan!). En toen was de tour afgelopen. We zijn weer naar huis gereden, onderweg begon het weer te regenen. Toen we bij Salina reden, bleek dat het kruispunt bij de stoplichten (wat een laag punt is) volledig blank stond. We konden de stoepranden niet meer zien en alles was gewoon één plas water! Echt gek om hier doorheen te rijden, niet wetend waar je eigen weghelft nou precies is en of je niet tegen een stoep zal aanknallen. Gelukkig is alles goed gegaan! Eenmaal thuis bleek het echter niet allemaal goed te zijn gegaan… Een huisgenootje haar kamer stond vol water, wel iets van twintig centimeter! Ook mijn kamer bleek niet helemaal waterdicht te zijn, via een kier tussen mijn muur en mijn raamkozijn kwamen de stralen water naar binnen. Mijn vloer bestond voor 2/3 uit een laagje water. Met drie badlakens hebben we de schade proberen te beperken, al mijn spullen die op de grond stonden, heb ik gelukkig kunnen redden. Het blijkt zelfs dat door het noodweer enkele panden die op de werelderfgoedlijst staan, ernstig zijn beschadigd en niet meer bewoond/bezocht kunnen worden. Zo maak je nog eens wat mee op Curaçao. Je ziet maar, het is hier niet altijd mooi weer! Maar gelukkig meestal wel :-) ’s Avonds zijn we als troost voor deze wateroverlast maar bij de McDonalds wezen eten.
Maandag was een goede dag op stage, hoewel ik wel redelijk moe was omdat ik slecht had geslapen (door het gehoest). ’s Middags heb ik weinig speciaals gedaan. ’s Avonds heb ik weer eens gekookt, dat is de afgelopen week niet vaak gebeurd…
Dinsdag verliep eigenlijk hetzelfde als maandag. Ik had weer gekookt, ook voor een huisgenootje dit keer. Twee huisgenootjes kwamen na het eten met het geweldige idee om de nieuwe McFlurry Dove te gaan proberen. Deze smaakte best goed, alleen niet echt naar Dove. Wel grappig trouwens hoe ze dat hier maken: met een lepel scheppen ze handmatig de saus over het ijs, dan lopen ze naar de koeling en doen met een lepel wat chocoladebrokjes eroverheen. Mengen kennen ze hier niet, dus je krijgt alles in keurige laagjes in je bekertje. En met het Antiliaanse tempo duurt het dan gewoon een paar minuten voordat je je McFlurry krijgt. Haast kennen ze hier niet! ;)

Nou, dit was het wel weer voor deze keer. De volgende keer lezen jullie hoe het is om met dolfijnen te zwemmen!! Hier heb ik uiteraard erg veel zin in!!!!!

Ayo