Vakantie!!

Lieve lezers en lezeressen,

Het spijt me dat dit verslag zo lang op zich heeft laten wachten, maar thuis doet al twee dagen het internet het niet :( Erg vervelend, mede omdat communiceren met het thuisfront dan nogal lastig is. Maar hier is’ie dan, een vers verslag vanuit Curaçao.

Inmiddels ben ik alweer over de helft! Dat klinkt best gek, de tijd gaat soms zo snel. Aan de ene kant is het een super fijn gevoel omdat ik iedereen in Nederland wel graag weer wil zien en spreken en omdat ik bepaalde dingen uit Nederland gewoon mis. Aan de andere kant wil ik hier ook nog zo veel doen dat ik nog helemaal geen tijd heb om naar huis te gaan. Er zit dan ook niets anders op dan hier nog tot half december te blijven en daarna weer lekker terug naar Nederland te gaan!

Ik ga maar weer verder waar ik gebleven was: mijn tweede vakantiedag.
Dinsdag was een heel relaxte dag. Ik heb lekker uitgeslapen, heb boodschappen gedaan bij de Albert Heijn en ben toen in mijn eentje naar het strand bij Cabana gegaan. Daar heb ik me van half 11 tot half 3 prima vermaakt. Een beetje lezen, een beetje zonnen en om af te koelen een beetje zwemmen. Heerlijk! Na een lekkere limoen-smoothie en een panini werd het op een gegeven moment zo warm in de zon dat ik voelde dat ik onwijs zou verbranden als ik langer zou blijven. Dus besloot ik om half 3 dat het wel mooi was geweest en ben ik richting huis vertrokken. Eigenlijk was het best lekker om eens alleen naar het strand te zijn. De hele tijd in een huis met zoveel mensen is natuurlijk erg gezellig, maar ik vind het ook heel niet erg om af en toe even op mezelf te zijn.
Woensdag was alles behalve een relaxte dag. Het was die dag twee jaar geleden dat Curaçao onafhankelijk is geworden, dus dat betekent dat het een nationale feestdag is en dat bijna iedereen vrij was. Ik stond al vroeg op (om 5:15, in mijn vakantie!) om de Christoffelberg te gaan beklimmen. Twee huisgenootjes en het vriendje van één van deze huisgenootjes gingen mee. We zouden om half 7 ’s ochtends vertrekken, maar toen het half zeven was bleek ik de enige die in het land der levenden verkeerde. Uiteindelijk vertrokken we toch nog redelijk vroeg, om kwart voor zeven. Na een klein uurtje rijden waren we dan bij het Christoffelpark. We kochten tickets en moesten daarna nog ongeveer tien minuten rijden over een kronkelig en bergachtig weggetje. Ik doe wel uitgebreide rij-ervaring op hier ;) M’n autootje kon deze hellingen maar net aan. Eenmaal bij de parkeerplaats hebben we onszelf even wat moed ingedronken (water wel te verstaan) en toen zijn we begonnen aan de klim. De Christoffelberg is 375 meter hoog en daarmee de hoogste berg van het eiland. Op het begin was er nog enigszins een pad te herkennen, maar hoe hoger we kwamen, hoe meer rotsblokken dit pad versperden. Vanwege de hitte hebben we een paar keer een adem- en drinkpauze in moeten lassen. Omdat we zo aan het zweten waren, was het moeilijk om met je handen grip te hebben op de rotsen, waar je je aan omhoog moest trekken. Na een heel avontuurlijke klim, met een slang op het pad, héél veel hoge rotsen en op het einde steile en gladde hellingen langs afgronden waren we geheel volgens de planning na een uur aan de top. Wat een waanzinnig uitzicht hadden we daar!!! Daar hebben we uiteraard even van genoten, en daarna hadden we weer genoeg puf en moed om aan de terugweg te beginnen. Dit viel me eigenlijk alles mee, ik had verwacht dat ik dit enger zou vinden omdat je continu de diepte in kijkt. We kwamen veel mensen tegen die nog op de heenweg waren, wat had ik het te doen met die mensen! Het is namelijk algemeen bekend dat je zo vroeg mogelijk die berg moet gaan beklimmen, omdat het anders veel te warm wordt. Toen wij eenmaal terug liepen, rond een uur of tien, was het dan ook al aardig warm omdat de zon al fel scheen. Op de terugweg hadden wij daar gelukkig niet zo’n last van omdat we met onze rug naar de zon liepen. Na een klein uurtje waren we weer bij de auto. Via alweer een kronkelig en heuvelig weggetje zijn we naar de ingang van het Christoffelpark gereden, daar hebben we even een terrasje gepakt. Toen zijn we doorgereden naar Playa Lagun, een klein strandje met aan twee kanten hoge rotsen. Best een mooie locatie, al was het er wel erg druk. Het schijnt dat je daar met snorkelen zeeschilpadden kunt zien, die hebben wij helaas niet gezien. Wel heb ik heel veel mooie vissen in allerlei kleuren gezien een ook heb ik mooi koraal gezien. We hebben bij een restaurantje bij het strand lekker geluncht en zijn rond vijf uur naar huis gegaan. Na een duik in het zwembad en een snelle douche, ben ik samen met een paar huisgenoten uit eten geweest bij Hemingway ter ere van de verjaardag van een huisgenootje. Daar hebben we een gezellige avond gehad, de locatie was perfect (op het strand!) en het eten was er super lekker.
Donderdag was een rustige dag. Gelukkig had ik geen spierpijn van de beklimming! ’s Ochtends heb ik m’n auto laten wassen en ben ik naar m’n autoverhuurder geweest om huur te betalen. Ik heb mezelf tussen de middag lekker verwend met warme kaiserbroodjes met lekker veel kipsaté-salade :)’s Middags heb ik lekker thuis gerommeld en even wat boodschapjes gedaan. ’s Avonds besloot ik samen met een huisgenootje dat we eigenlijk wel toe waren aan een gezichtsmaskertje. Dus heb ik mezelf compleet voor schut gezet door een kwartier lang met een wit goedje (waar vijgen in zouden moeten zitten) op mijn hoofd te gaan zitten. Daarna had ik wel een lekker zachte huid.
Vrijdag, stranddag! Na een lekker ontbijtje (warme broodjes!!) ben ik samen met drie huisgenootjes om tien uur vertrokken richting Westpunt. We gingen naar Playa Kalki, het meest westelijk gelegen strand van het eiland. Daar kwamen we na een uur rijden aan. Vanaf de parkeerplaats moesten we met een trap naar beneden, waar een prachtig klein strandje was. In de rotsen was daar veel kalk aanwezig, wat ook nog goed te zien was. Gelukkig waren we nog net op tijd om vier strandbedjes te bemachtigen, al was er geen plek meer in de schaduw :S Het was bloedheet in de volle zon en zelfs een duik in zee was niet voldoende om af te koelen. Gelukkig werd het op een gegeven moment bewolkt. Toen het ook nog zacht begon te spetteren, besloten we dat we maar even moesten gaan lunchen in het restaurant. Daar schrokken we ons rot van de prijzen; want in plaats van guldens waren de prijzen hier in dollars. We hebben heerlijk gegeten (broodje kroket en een gedeeld portie patat), maar moesten hier dan wel even 28 gulden voor neerleggen. Een typisch gevalletje van ‘eens maar nooit meer’ ;) Na de lunch was de zon alweer gaan schijnen. Ik was blij dat ik mijn snorkelset bij me had, je had daar namelijk mooie vissen en veel hersenkoraal. Om vijf uur vonden we het wel weer genoeg geweest en zijn we weer naar huis gereden. Na een snelle magnetron-maaltijd ben ik samen met een huisgenootje nog door de Burger King-drive geweest om een ijsje te halen. ’s Avonds heb ik nog mijn boek uitgelezen en rond twaalf uur ging ik naar bed.
Op zaterdag zou ik samen met een huisgenootje naar de dierentuin gaan. ’s Ochtends bij het ontbijt was het zo helder dat ik de bergen van Venezuela heb gezien vanaf ons balkon! Dit was echt gaaf, en toen besefte ik me maar weer eens dat ik écht ver van huis ben… Toen we eenmaal bij de dierentuin aankwamen, bleken er vooral vogels en apen te zijn. Ze zaten allemaal vet zielig in veel te kleine kooien. We waren er dan ook snel uitgekeken (na een half uur wel te verstaan) en waren blij dat de toegang gratis was. Dit was echt de meest rampzalige dierentuin waar ik ooit ben geweest. Daarna hebben we nog gewinkeld en geluncht bij de Délifrance ;) Na een heerlijk warm Italiaans broodje zijn we nog even bij het Building Depot geweest, wat een soort mini-Ikea bleek te zijn. En ze hadden zelfs al kerst-spullen!! Mijn huisgenootje heeft een snorkelset gekocht en daarna zijn we snel naar huis gegaan. Hier heb ik me maar rustig gehouden, gezien de warmte… ’s Avonds heb ik gekookt en heb ik verder lekker een avondje niets gedaan.
Zondag: alweer stranddag. Het werd Wet and Wild, drie meter naast Cabana (waar ik normaal gesproken naartoe ga). Na een lekker ochtendje en middagje in de schaduw (in de zon vind ik het veel te heet) ben ik samen met m’n huisgenootjes weer richting huis gegaan. Daar hebben we even snel gegeten en ons omgekleed, om vervolgens weer naar Wet and Wild te gaan. Daar is het elke zondagavond namelijk ‘the place to be’. En ik moest me volgens m’n huisgenootjes schamen dat ik daar nog nooit geweest was. Dus besloot ik om eens mee te gaan. We gingen al om 19:00 uur (dat feest bij Wet and Wild begint al erg vroeg maar gaat wel tot in de late uurtjes door). Eenmaal daar bleek dat ik net de allerslechtste Wet and Wild had getroffen (geen leuke muziek). We waren dus om 21:00 uur al weer thuis! Vond ik niet heel erg, aangezien ik die dag daarna gewoon weer stage moest lopen.
Maandag was weer een normale stagedag. Het is wel jammer dat dat meisje waar ik een SOVA-training mee zou gaan geven, definitief richting Nederland vertrekt omdat ze zich hier niet meer veilig voelt. Nu moet ik dus de komende dagen kijken hoe ik mijn tijd ga indelen. Na schooltijd had ik een tussen-evaluatie met Wereldstage, wat allemaal prima verliep. Na stage heb ik weinig bijzonders gedaan. Naar de wasserette, even gezwommen en daarna geskyped. ’s Avonds gingen we uit eten bij de Tropen ter ere van de verjaardag van een huisgenootje. Dat is een studentencaféetje waar je goed en goedkoop kunt eten; ik koos deze keer voor Turkse gehaktballen (ik kreeg 3 gehaktballen van een ons! iets te veel van het goede als je het mij vraagt…). Na het eten zijn we weer richting huis vertrokken en ben ik lekker op tijd naar bed gegaan.
Op stage was het dinsdag druk, maar dat is heel niet erg! Ik heb liever iets te doen dan dat ik me daar stierlijk zit te vervelen. Ik was rond half 2 thuis, ben toen even naar Stageautoverhuur en Wereldstage geweest en heb daarna een poging gedaan om te skypen. Helaas viel halverwege de skype-sessie het internet uit… Balen, maar niets aan te doen! De rest van de dag deed internet het ook niet, en dan valt pas op hoe ‘afhankelijk’ wij als stagiaires in het buitenland eigenlijk zijn van internet. Best erg eigenlijk! Nadat ik mijn eten een beetje had laten aanbranden (oeps…) heb ik ’s avonds niet veel gedaan. (iedereen was chagrijnig vanwege internet, of eerder het gebrek daaraan…) Na een tijdschrift gelezen te hebben, kon ik niet bedenken wat ik nou nog zou kunnen doen. Voor spelletjes zijn de meeste huisgenoten namelijk niet in, tenzij er drank aan te pas komt maar daar pas ik dan weer voor ;) Ik ben dus vroeg naar bed gegaan.
Woensdag was een enorm saaie dag op stage, ik had weinig te doen. Nadat ik boodschappen had gedaan en had geluncht, bleek toen ik thuiskwam dat internet het nog steeds niet deed. Om gek van te worden!

Met de start van het regenseizoen zijn de muggen hier volop tot leven gekomen… Sowieso spray ik me al iedere ochtend en avond in met muggenspul (dat doe ik al sinds ik hier ben), maar daar prikken ze nu gewoon doorheen. En hoewel ik eerst dacht dat ik de dans aardig kon ontspringen, ben ik de laatste week toch wel aardig wat keer gestoken :(Vooral m’n benen moeten het ontgelden. Gelukkig valt het bij mij nog enigszins mee vergeleken met sommige huisgenoten. Ik hoop maar dat het niet erger wordt dan dat het nu is!

Vrijdag zijn hier de verkiezingen. Inmiddels lopen de gemoederen op en hoor je op de radio niets anders dan de nieuwste roddels over politieke partijen. Ook verschijnen er nu op heel veel auto’s vlaggen van politieke partijen. Van demonstraties heb ik gelukkig al en tijdje niets meer gehoord. Ik ben benieuwd hoe het vrijdag gaat verlopen, ik hoop dat het allemaal een beetje rustig verloopt.

Aanstaand weekend ga ik mijn grenzen verleggen… Wat ik ga doen, dat blijft voor jullie nog een verrassing tot mijn volgende verslag. Maar in ieder geval heb ik er erg veel zin in maar vind ik het vooral super spannend!!

Ik zal een beetje zon en warmte jullie kant op sturen, hier kunnen we namelijk best wat missen en volgens mij kunnen jullie het goed gebruiken!

Ayo