Bonbini!

Lieve reisverslaglezers,

Inmiddels zit ik hier alweer een week, dus het is hoog tijd voor mijn eerste reisverslag vanuit Curaçao!!

Vrijdag 10 augustus was de grote dag: ik vertrok richting Curaçao om voor vier maanden op een basisschool stage te gaan lopen. Na een hoop stress vanwege het ontbreken van welke vorm van medewerking van de universiteit dan ook én vanwege het feit dat ik ‘maar’ 35 kilo mee mocht nemen (dit heeft de dag voor vertrek voor een hoop in-en-uit-de-koffer momenten gezorgd…) kon ik dan eindelijk vertrekken. Na de meesten al op mijn afscheidsfeestje (of op een eerder moment) tot ziens te hebben gezegd, was het vrijdag toch wel écht moeilijk om op Schiphol afscheid te nemen van m’n ouders, zusje en Inge. Na de nodige tranen was het toch echt tijd om door de douane te gaan. De vlucht verliep op zich prima, er was gelukkig geen tussenstop op Aruba waar ik wel vanuit was gegaan. De vlucht duurde hierdoor slechts 8,5 uur in plaats van 10 uur ;) Helaas heb ik niet kunnen slapen, dus heb ik me vermaakt met tijdschriften. Gelukkig had ik veel beenruimte, dus kon ik tussendoor nog even m’n beentjes strekken!
Na de landing heb is samen met de andere stagiaires die via Wereldstage hun stage hebben geregeldd op m’n koffers staan wachten. Toen iedereen alles had moesten de koffers nogmaals onder de scan voordat we naar buiten mochten. Eenmaal buiten stond iemand van Wereldstage ons op te wachten. Toen we compleet waren (met een stuk of 10 stagiairs) verdeelden we ons over twee taxi’s (afhankelijk van naar welke huisvesting je moest). Ik zat samen met drie anderen in de taxi, zij moesten overigens wel naar een andere huisvesting dan ik. We waren nog geen vijf minuten onderweg of de chauffeur begint verontrustend langzaam te rijden. Hij stopt langs de kant en ja hoor: een lekke band. Op Curaçao is dat op zich niet zo vreemd (de wegen zijn hier behoorlijk slecht) en op dat moment had het wel iets hilarisch. Wij stonden daar met onze lange kleren aan (in ’t vliegtuig stond de airco immers op standje Noordpool) in de hitte langs de kant van de weg te wachten tot een andere taxi ons kwam oppikken. Dit duurde gelukkig niet al te lang. De koffers werden overgeheveld en de nieuwe taxichauffeur (die geen woord Nederlands sprak, alleen maar Papiaments) bracht ons gelukkig waar we zijn moesten. Eenmaal op de huisvesting heb ik een begin gemaakt aan het uitpakken van m’n koffer. Toen snel m’n bed ingekropen, want ik was ontzettend moe. ’s Nachts heb ik bijna geen oog dichtgedaan en hooguit één uurtje geslapen. De warmte en de jetlag hebben me geen goed gedaan.
De volgende ochtend heb ik de rest van m’n koffer uitgepakt en kwam m’n eigen auto! Zonder auto is het hier namelijk niet te doen. Het is een prima auto, alleen aan de verkeersregels (of eerder het gebrek daaraan) moet ik wel even wennen. Je mag hier namelijk bijna alles in het verkeer: rechts inhalen, midden op de weg stil gaan staan als je een bekende tegenkomt waar je een praatje mee wilt maken en je mag zelfs dronken achter het stuur… Dat laatste ga ik uiteraard niet doen. Toen ik eenmaal m’n auto had, ben ik op zoek gegaan naar een supermarkt. Ik vond uiteindelijk een kleine minimarket en heb daar de dingen gekocht die ik écht nodig had. Eenmaal weer terug snel het zwembad in! Lekker verfrissend en uitzicht op zee ;) Aan het begin van de avond was ik zo moe dat ik even op bed ben gaan liggen, maar onbedoeld viel ik in slaap en schrok pas om half een ’s nachts wakker. Het diner heb ik toen maar overgeslagen… De rest van de nacht verliep eigenlijk niet veel anders dan de nacht ervoor.
Zondag ben ik samen met een huisgenootje naar Wereldstage gereden (ik wist de weg niet en zij gelukkig wel) omdat ik daar de volgende ochtend heen moest. Na Wereldstage gevonden te hebben zijn we doorgereden naar de Albert Heijn. Jaja, die hebben we hier! Hij is wel mega duur (eigenlijk zijn de meeste levensmiddelen hier best duur) maar wel lekker vertrouwd ;) Wat wel lastig is dat in bijna alle supermarkten vooral grootverpakkingen te koop zijn, zodat je er in je eentje bijna een week van kunt eten. Ik ben toch niet van plan om zo’n eentonig dieet te gaan volgen, dus dit zal nog wel wat creativiteit vergen ;) Ook is de keuken een typisch studentenhuis-keuken (inclusief ongedierte), wat voor mij nog wel even wennen is (en dat is een understatement!) Ik hoop dat ik er ooit aan zal wennen…
Na weer een slechte nacht vertrok ik maandag om kwart over acht al naar Wereldstage. Daar kwam ik veel te vroeg aan, maar ik had in ieder geval de weg nog onthouden! Toen alle stagiairs er eenmaal waren, begon de introductie. Die bestond uit het invullen en verzamelen van gegevens voor de aanvraag voor een soort werkvergunning. Toen kregen we allemaal informatie met betrekking tot stagelopen op Curaçao. Tijdens deze uitleg viel de stroom ineens uit (waardoor de airco het dus ook niet meer deed)… Dit was bij ons in het huis ook al eens gebeurd en het schijnt vrij regelmatig te gebeuren. Er is hier op Curaçao namelijk een chronisch tekort aan water en elektriciteit, waardoor sommige wijken gewoon tijdelijk worden afgesloten van elektra. Best bijzonder, maar daar zal ik dan maar aan moeten wennen…! Na de uitleg mocht ik alweer naar huis. ’s Middags ben ik met twee huisgenoten naar Cabana Beach geweest, een strand dicht bij ons huis. Tot nu toe het mooiste strand dat ik ooit gezien heb: wit zand en blauw water. Tot het eind van de middag hebben we het daar op ligbedjes uitgehouden. Je kon er ook heerlijk eten. Echt genieten was dat!!
Eindelijk sliep ik ’s nachts eens een keer in één keer een paar uur door ;) Dinsdag werd ik door iemand van Wereldstage voorgesteld op mijn stageadres: basisschool Klein College. De eerste indruk was erg goed :) Ik heb de weg gevonden naar een super goede, grote en goedkope supermarkt en ben maar één keer fout gereden. Wat een kunst! Het enige jammere is dat ik er wel een stukje voor moet rijden om er te komen… Na weer gekookt te hebben heb ik de rest van de avond lekker rustig op m’n kamer doorgebracht.
Woensdag moest ik naar de Immigratiedienst. Het autorijden was echt een hele kunst: het had net daarvoor heel hard geregend en de wegen worden hier dan echt spekglad. Er zijn hier namelijk veel oude auto’s die veel olie lekken, wat vervolgens allemaal op de weg blijft liggen. Met een hele hutkoffer aan papierwerk op zak hoopte ik maar dat ik mijn werkvergunning zou krijgen. Na ongeveer drie kwartier wachten (wat echt niet lang is voor Curaçaose begrippen) was ik aan de beurt en ik had geluk: de man achter het loket was erg vriendelijk en vroeg om de helft van de door mij meegenomen papieren niet eens… Over 4-6 weken kan ik dus hopelijk mijn werkvergunning ophalen. Daarna ben ik nog even naar mijn stage geweest om met mijn begeleidster het een en ander door te nemen. Ook heeft ze me een rondleiding door de vier locaties van de school gegeven. De eerste indruk is erg goed!! En jaja, geloof het of niet: mijn eerste handwas is een feit… Het is wel een heel gedoe: de druk op het water is heel laag waardoor het een eeuw duurt voor je genoeg water hebt én er is hier alleen koud water. Maar goed: mijn kleertjes roken weer heerlijk fris!’s Avonds ben ik samen met vier huisgenoten uit eten geweest bij een studenten-restaurantje in Punda. Het was gezellig en het eten was erg goed (en ook nog eens goedkoop!). We hebben nog even door Punda gelopen en de bekende gekleurde huisjes by night gezien. Erg mooi!
Donderdag dan eindelijk mijn eerste échte stagedag… Ik had er zin in! Ik heb een rondje gemaakt langs de locaties en in zoveel mogelijk klassen meegekeken om te zien hoe het er daar aan toe gaat. ’s Middags was ik vrij en heb ik lekker bij het zwembad gezeten ;)
Vrijdagochtend weer naar stage tot ongeveer 13:30. Daarna lekker een duik in het zwembad genomen. Tsja, het leven is hier echt zwaar… :) ’s Avonds organiseerde Wereldstage een welkomstborrel/bbq, wat best gezellig was.

Mochten jullie hier trouwens post heen willen sturen, dan kun je dit het beste doen naar het adres van Wereldstage (de kans is namelijk klein dat de post daadwerkelijk aankomt als je het naar mijn eigen adres stuurt…)
Onder vermelding van mijn naam kun je post sturen naar:
Wereldstage Curaçao
Scharlooweg 75
Willemstad, Curaçao
(postcodes hebben ze hier niet)
Ik krijg dan vanzelf bericht wanneer er iets voor mij is binnengekomen.
Mijn mobiele nummer is trouwens ook niet meer in gebruik, ik heb nu een Antilliaans nummer. Dus jullie kunnen me pas over vier maanden weer bellen/sms’en…

Een fijn (en tropisch!!) weekend allemaal!

Veel liefs,
Hanneke